Kolekcjonuję materiały o różnych jakościach, eksperymentuję z nimi, szukając języka i sposobu pracy, który pomoże działać w kryzysie i w środowisku zastanym. Festiwalową instalację zbudowałam z rzeczy już posiadanych. Kluczem wyboru materiałów była ich zdolność odbijania światła.

Zainspirowały mnie archiwalne nagrania festynów, jakie w latach 90. organizowała w dzielnicy i dokumentowała telewizja Sky Orunia. Oglądałam je na YouTubie, dokąd trafiły zapewne po uprzednim przegraniu z kaset VHS. Filmy chwilami zacinają się, ujawniając charakterystyczny traszowy glicz podobny do wzoru na holograficznej taśmie do paznokci.

Taką właśnie taśmę wykorzystuję we Wspomnieniu festynu, wieszając ją, poszarpaną, w oruńskiej muszli koncertowej. Instalacja jest zwiewna, wstążki sięgają daleko, na ławki i drzewa – niczym trajektorie wybuchu, rysunek myśli, promienie słońca, przeszkody do pokonania, odpustowa dekoracja czy kolażowe połączenie materiałów. Zapraszam do spacerowania pomiędzy nimi, położenia się na ławce lub na scenie. Mam nadzieję, że festiwalowe wieczory będą wietrzne, deszczowe, może śnieżne? Wówczas z zarzuconymi na muszlę i drzewa elementami instalacji dziać się będzie najwięcej.

tekst: Marta Krześlak

MARTA KRZEŚLAK (ona/jej) – absolwentka Pracowni Multimediów Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Inspirując się elementami krajobrazu, buduje instalacje kinetyczne, sytuacje site-specific, nagrywa kolażowe prace wideo. Eksperymentuje z różnymi materiałami, tworząc prace, które łatwo ulegają dekonstrukcji. Często przekształca obiekty z jednej instalacji w kolejną. Sentymentalny wydźwięk swoich prac czerpie z estetyki kiczu i przeszłych motywów popkultury. Wprawiając obiekty w ruch, proponuje stale zmieniający się punkt odniesienia, przez który można poznawać zarówno zainscenizowaną przez nią sytuację, jak i środowisko, w którym żyjemy.