Praca Uli Zerek wskazuje na problemy codziennego przemieszczania się po Oruni. Tory kolejowe w bezwzględny sposób wyznaczają tu trudny do pokonania podział, dostrzegalny tak w dosłownym, jak i symbolicznym wymiarze. Realizacja w formie zapraszającej do uczestnictwa instalacji uwrażliwia na różne poziomy przystępności miejsc codziennego użytku.

Wybór przejścia podziemnego na lokalizację pracy jest początkiem gry, w jaką wciąga nas Zerek. Tunele takie jak ten powstają, by poprawiać miejską dostępność. Oruńskie przejście jednak – jak wiele innych mu podobnych – to miejsce niezrozumiałe, zimne, mroczne, budujące poczucie osaczenia i odosobnienia. Łącząc, izoluje. Ułatwiając, przysparza trudności.

Zbudowana za pomocą światła, ruchu i dźwięku instalacja artystyczna tworzy tu atmosferę przywołującą stan sennej iluzji. W niej praktyczne funkcje podziemnego przejścia mieszają się z uwolnionym pragnieniem swobodnego przepływu. Ocieplona i odrealniona przestrzeń oferuje możliwość wytchnienia, schronienia i poczucia bezpieczeństwa, których na co dzień tak bardzo tu brakuje.

Koncepcja: Ula Zerek
Muzyka: Loco Star
Wideo: Alina Żemojdzin

ULA ZEREK (ona/jej) – tancerka, performerka, choreografka, producentka wywodząca się z trójmiejskiej sceny tanecznej. Pracuje na granicy form tańca, performansu i teatru. Autorka interdyscyplinarnych projektów choreograficznych oraz choreografii do spektakli teatralnych. Ma na koncie autorskie realizacje, w których taniec przenika się z innymi formami. Od 2004 roku współpracowała z Teatrem Dada von Bzdülöw, z którym na przestrzeni lat zrealizowała wiele spektakli. W 2018 roku Zerek współstworzyła, a do dziś prowadzi fundację Polka dot zajmującą się rozwijaniem i poszerzaniem pola sztuki tańca i choreografii.