instalacja wideo

Picie słonej wody nie pomoże to poetycka instalacja wideo, w której płynność i efemeryczność cyfrowej komunikacji łączy się z faktyczną cielesną obecnością. Fragmenty włosów, dłoni, oka czy twarzy przypominają wyizolowane szczegóły (ludzkiej) istoty, która gubi się i odnajduje nowe horyzonty w wirtualnej przestrzeni, na zmianę szukając kontaktu i odosobnienia w przyszłości, która – choć nadal mało z niej rozumiemy – już teraz staje się naszą rzeczywistością. Sceranková bada granice między tym, co cyfrowe i „rzeczywiste” – bez niepokoju, za to z zaciekawieniem i uważną obserwacją nieznanego. Jej prace można byłoby nazwać ruchomymi obrazami; są jak płynne fragmenty rzeczywistości, niemal animowane fotografie, z których każda mogłaby opowiedzieć odrębną historię. Razem tworzą medytacyjny, a zarazem niepokojący kolaż – są płynne i niemożliwe do uchwycenia, tak jak przyszłość, w którą być może wkroczymy z telefonami komórkowymi, słuchawkami czy innymi gadżetami stanowiącymi przedłużenie naszych ciał, a przez to niemal nieodłączną część nas samych. Technooptymizm raczej nie jest odpowiedzią na nasze modlitwy o lepszy świat, a na prosty powrót do natury jest już za późno (do jakiej natury mielibyśmy wracać?). Być może będziemy musieli na nowo odnaleźć się na tej planecie (i poza nią), korzystając po trosze z jednego i drugiego, a przede wszystkim z tego, co nadal pozostaje do odkrycia i wyobrażenia.

Tekst do ścieżki dźwiękowej: Jen Kratochvíl i Lucia Sceranková
Mix dźwięku: Max Vajt
Specjalne podziękowania dla Mariana Grolmusa, Zuzany Scerankovej i Lily Hall

Lucia Sceranková (ur. 1985) jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych i Designu w Bratysławie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Pradze (II Pracownia Malarstwa/szkoła Vladimíra Skrepla). W swojej twórczości posługuje się przede wszystkim medium fotografii i filmu, wykorzystując je do manipulowania rzeczywistością, a nie tylko do jej utrwalania. Interesuje ją głównie zdolność fotografii do wizualnego odzwierciedlania rzeczywistości oraz możliwość ich wzajemnego oddziaływania. Fotografuje zarówno wykonane samodzielnie sceny i zakomponowane, monumentalne scenerie, jak również intymne, ciche przestrzenie. Charakterystyczną cechą jej prac są delikatne motywy i materiały, których właściwości mogą się zmieniać pod wpływem fotografii. Artystka mieszka i pracuje w Pradze i Londynie.

www.luciascerankova.com