13. Egill Sæbjörnsson (ISL), Latające wody, 2020
rysunek cyfrowy
Na poziomie metafory woda rozumiana jest jako nośnik pamięci i informacji. Jej obecność nierozerwalnie wiąże się z istnieniem życia na Ziemi, a jakiekolwiek dysproporcje w zbiornikach wodnych na naszej planecie mogą stanowić dla tego życia ogromne zagrożenie. Woda kojarzy się z zabawą, ale i zniszczeniem, z ukojeniem i destabilizacją. W swojej najnowszej pracy, Latające wody, Egill Sæbjörnsson stworzył samonapędzające się strumienie, które unoszą się na powierzchni obiektów architektonicznych, ponad głowami widzów, dając poczucie iluzji, która jest jednocześnie magiczna i namacalna. Dla Sæbjörnssona sztuka stanowi odrębny gatunek, który wchodzi w interakcję z naszym życiem. W pokazywanej na NARRACJACH pracy artysta tworzy intrygujący trójkąt łączący posiadające własną podmiotowość cyfrowe dzieło sztuki z naturą, którą to dzieło oddaje w swoim niekończącym się ruchu i nieregularnym nurcie oraz z ludzką percepcją, która jest rozszerzana i stymulowana w interakcji z powyższymi. „Przyroda jest jak aplikacja”, twierdzi artysta. Dokładnie zaprogramowana, a jednak często nieprzewidywalna. Latające wody, tak jak prawdziwe, naturalne byty, uspokajają nasze systemy nerwowe, zyskując przy nas swój ostateczny kształt. Zasługują na nasz szacunek i równe traktowanie w procesie tworzenia nowej (ekologicznej) sprawiedliwości i obalania niefunkcjonujących hierarchii.
Praca powstała na zamówienie Therme Art.
Egill Sæbjörnsson (ur. 1973) to islandzki artysta sztuk wizualnych i muzyk mieszkający w Berlinie. Sæbjörnsson ukończył Islandzką Akademię Sztuki i Rzemiosła (aktualnie Islandzką Akademię Sztuk Pięknych) w 1997 roku, a w latach 1995–1996 studiował na Uniwersytecie Paryskim w Saint-Denis. Interesują go związki między rzeczywistością psychiczną i fizyczną. Jest najbardziej znany jako twórca instalacji wideo i inicjator działań opartych na performansie. Sæbjörnsson podchodzi do swojej twórczości z humorem, niekiedy także ze szczyptą magii i innych składników, takich jak muzyka, które stają się otwarte na interpretację na różnych poziomach. Dla Sæbjörnssona dzieła sztuki zawsze były żywe i współtworzyły nas w takim samym stopniu, w jakim my tworzyliśmy je. Innymi słowy, „sztuka jest niezależnym gatunkiem, ewoluującym razem z człowiekiem”. W 2010 roku artysta był nominowany do Carnegie Art Award. W 2017 roku reprezentował Islandię na Biennale w Wenecji.
13. Egill Sæbjörnsson (ISL), Latające wody, 2020
ściana bunkra (teren dawnego szpitala „Kliniczna”), na wysokości ul.Kochanowskiego 3