Lola Gonzàlez

VÉRIDIS QUO

wideo / 2016 
lokalizacja: ściana budynku mieszkalnego, ul. Korzeniowskiego 19/21

 

Z pozoru proste filmy i performanse Loli Gonzàlez w istocie wypełnione są wnikliwą refleksją artystki nad rzeczywistością, stanowią wyraz jej rozmyślań o tym co i jak widzimy – lub też jak nam się wydaje, że widzimy. Gonzàlez zazwyczaj pracuje w trybie eksperymentu, prowokując określone sytuacje w grupach, do których zaprasza swoich przyjaciół i członków rodziny. Tak też jest jest w przypadku filmu Véridis quo, będącego zapisem pobytu grupy przyjaciół artystki w bliżej nieokreślonym miejscu: gdzieś z dala od miasta, w pięknej, ale też groźnej rezydencji, położonej na wietrznym wzgórzu, z którego w oddali widać morze. Zdarzenia i gesty, które składają się na ten obraz, a także atmosfera, jaka mu towarzyszy, upodabniają film do marzenia sennego czy spektaklu. Przedstawione postaci – młode kobiety i mężczyźni – komunikują się ze sobą bez słów, głównie przez dotyk, jakby przygotowując się do utraty wzroku lub też do walki czy samoobrony. Zmysłowe choreografie ciał ukazane w gestach troski, przeplatane są momentami bardziej brutalnymi, podczas których bohaterowie ćwiczą strzelanie z broni palnej. Podobnie ukazana jest scena wspólnego posiłku, jakby ostatniej wieczerzy: smakowanie owoców morza jest tu zarazem bardzo uwodzące (frutti di mare to znany afrodyzjak), jak i brutalne (słyszymy chrzęst łamanych odnóży skorupiaków). Tę enigmatyczną grupę postrzegać można zarówno jako stojącą w opozycji do reszty świata, jak i będącą jego substytutem, wynaturzoną kopią.

Dziki romantyzm silnie obecny w filmie Gonzàlez doskonale wkomponowuje się w brutalno-liryczny charakter Brzeźna, gdzie poezja nadmorskiej plaży spotyka się trywialnością codziennego życia w miejskim blokowisku. Czuć tu niedoścignione marzenie bycia bliżej i mocniej natury, bycia razem, we wspólnocie.

 

 

Lola Gonzàlez (ur. 1988)

– autorka prac wideo, performerka. Absolwentka Beaux-Arts w Lionie (2012). W 2016 r. została laureatką prestiżowej Prix Meurice, nagrody honorującej artystów poruszających się w obszarze sztuki współczesnej. W swoich pracach wideo oraz performansach Gonzàlez przygląda się sile, ale też ograniczeniom grupy. Jej podejście do sztuki wyróżnia autentyczność i spontaniczność. Prace artystki prezentowane były podczas licznych wystaw i festiwali we Francji i na świecie. Gonzàlez pochodzi z Angoulême, mieszka i pracuje w  Bretanii i Paryżu.

« Powrót

Narracje 9

Narracje 9