Paweł Kowzan

BEZ TYTUŁU (BARDZIEJ NIŻ U SIEBIE)
instalacja/interwencja dźwiękowa, 2016
lokalizacja: punkty na trasie do odkrycia przez Publiczność

Trudno nie odwrócić głowy i nie spojrzeć w górę, gdy niespodziewanie za naszymi plecami wybuchają pojedyncze parsknięcia. Natychmiast, choć nieco nieswojo rozglądamy się wokół, zgadujemy, skąd dobiega ten dziewczęcy chichot, który łapie nas tak z zaskoczenia. Poszukując jego źródła, przypadkiem natykamy się na kolejne. Raz są to niczym nieskrępowane, perliste salwy płynące zza rogu, kiedy indziej nieudolna próba powstrzymania się, niosący się echem rechot młodzieży…

Działanie Pawła Kowzana polega na uzupełnieniu przestrzeni Biskupiej Górki o specjalnie skomponowaną ścieżkę dźwiękową – odtwarzane nagrania śmiechu o zróżnicowanej charakterystyce: źródłach, natężeniu i skali emocji. Dobiegające z różnych stron dźwięki sugerują czyjąś obecność. Kto tu się śmieje? Niewidoczni mieszańcy Biskupiej Górki? Inni widzowie NARRACJI? Sama dzielnica? Możemy tylko domyślać się natury śmiejącej się obecności, bo kiedy podążamy do źródła dźwięku – ten milknie.

Jedno nie ulega wątpliwości: w przestrzeni dzielnicy obecny jest śmiech. Paweł Kowzan traktuje go zaś jako instrument ustalania porządku społecznego i kodowania obowiązujących w nim hierarchii. Swojski i jowialny integruje z otoczeniem, rozprzestrzenia się. Można w nim uczestniczyć; jest zaraźliwy. Śmiech potrafi jednak również alienować, rozróżniać tych, którzy nie śmieją się i tych, którzy to robią, manifestując, że czują się swobodniej, „bardziej u siebie”. Śmiech wyróżnia ich spośród innych, dla których taka sytuacja wydaje się niezręczna, a konsekwencji naznaczona napięciem, zakłopotaniem, a nawet lękiem.

Paweł Kowzan (1980) – autor instalacji i działań performatywnych łączących problematykę przestrzeni publicznej z wymiarem site-specific, zarówno wewnątrz jak i poza strukturami sztuki. Jego praktyka opiera się na wartościach pracy zdalnej, rozpraszaniu autorstwa, oddalaniu uwagi oraz na samoorganizacji i współpracy/pracy grupowej, często w duchu filozofii DIY. Znany również jako dwaesha, kojarzony ze sceną post-graffiti/street art. Współzałożyciel galerii/sieci wsparcia Bardzo (od 2001).