performans i instalacja site-specific

Olga Leszko: kostiumy

Miejsca symbolizującego przekroczenie granicy w aspekcie duchowym, historycznym i administracyjnym – takiego w ramach wspólnej pracy poszukiwali na Siedlcach artyści. Miejsca podziału, punktu przejścia od światła do ciemności i z powrotem.

Teren pod wiaduktem, konstrukcja pozornie pozbawiona celu, szybko stał się osią współpracy z mieszkającą w pobliżu scenografką i kostiumolożką, Olgą Leszko. Podczas pięciu wrześniowych dni artyści prowadzili tu działania uzdrawiające i spotykali się z okolicznymi mieszkańcami. Otoczenie wiaduktu stało się obszarem wymiany doświadczeń związanych z tym miejscem. Regularna obecność artystów i wspólna praca pogłębiły relacje Kowalczyka i Mioduszewskiego z przestrzenią. Artystyczne poszukiwania doprowadziły do ujawnienie obecności światła jako granicy dwóch dzielnic: Siedlec i Chełmu. W sensie mistycznym przejście ujęte zostało w formie performansu site-specific.

Mateusz Kowalczyk – artysta sztuk wizualnych, performer, aktywista. Studiuje na Wydziale Sztuki Mediów ASP w Warszawie. Osią jego praktyki artystycznej jest tworzenie doświadczeń interaktywnych, do których wykorzystuje instalacje i obiekty w przestrzeni miejskiej, performans i muzykę. Od 2015 roku aktywnie współtworzy Park Rzeźby na Bródnie. Od 2018 roku prowadzi projekt Szaman Polski. Obecnie interesuje
go medium wirtualnej rzeczywistości
(VR) oraz praca z technologią 3D.

Michał Mioduszewski – artysta, psycholog społeczny, animator przestrzeni. Absolwent Wydziału Sztuki Mediów ASP w Warszawie i Psychologii Społecznej na Uniwersytecie SWPS. Od 2009 roku inicjowane przez niego działania artystyczne skupiają się na spotkaniu, wymianie, współpracy w tworzeniu efektu końcowego. Tworzy sytuacje oraz narzędzia do obserwacji i doświadczania przestrzeni publicznej. Współtworzy instytucje kultury, m. in. Wolskie Centrum Kultury czy znajdujący się w Parku Rzeźby Domek Herbaciany.

__

Siedlce – osada czy osady?

Siedlce swoją nazwę odziedziczyły po osadzie, która niegdyś znajdowała się w centralnym punkcie obecnej dzielnicy. Na przestrzeni wieków w granicach dzisiejszych Siedlec znajdowało się jednak więcej osiedli. Wschodnią część dzielnicy – dawne przedmieścia Gdańska – nazywano Nowymi Ogrodami zewnętrznymi. Na zboczach w okolicach ulic Zakopiańskiej i Winnickiej leżały Winniki. Rejon ulicy Starodworskiej to teren tzw. Schlapke.

Siedlce przyłączono do Gdańska w 1814 roku. W 1874 roku poszerzono granice miasta o tzw. Pole Schelinnga (okolice ulicy Skrajnej). W 1933 roku zaś przyłączono Emaus, dużą osadę graniczącą z Siedlcami od zachodu. Emaus i będące jego częścią Krzyżowniki miały już wtedy charakter podmiejski. Ze wszystkich wymienionych, jedynie dwie ostatnie nazwy są nadal używane przez gdańszczan – pamięć o pozostałych zatarła się.