Judy Rifka [USA]

„Judy Rifka Compilation: j1d1x9, boooiing-1, ddjr123, warve pyrogaster” | video

lokalizacja: ściana w głębi podwórka, wejście od ul. Długa Grobla 15

Jednym z aspektów wątku festiwalu poświęconego targowiskom jest znaczenie wprowadzania i podtrzymywania w przestrzeni publicznej działań niepodlegających sztywnym regułom, a w szczególności elementów zabawy. Brak porządku był charakterystyczną cechą dawnych targowisk. Znany badacz kultury Michaił Bachtin pisał, że średniowieczne i renesansowe targowiska były światem pełnym „atmosfery wolności, otwartości i swojskości”. Jako centrum wszystkiego, co nieoficjalne, ta strefa publiczna pozostawała nieco na uboczu oficjalnych ideologii, była bliżej ludzi niż porządku urzędowego. Kompilacja prac wideo Judy Rifki znalazła się w programie „Odkrywanie zachwyca” ze względu na ich żartobliwy, figlarny charakter. Cały projekt Narracji jest coroczną okazją do wprowadzania ducha nieskrępowanej wolności i zabawy w publiczną przestrzeń miasta. Ale społeczna wartość zabawy nie ogranicza się tylko do artystów i twórczości artystycznej. Wiele można się nauczyć ze sposobu, w jaki artyści tworzą nowe formy i doświadczenia dzięki ich intuicyjnej i swobodnej interakcji z otaczającym światem. Ich motywacja nie wynika z pytania „co powinienem zrobić?”, a z dużo głębszego pytania, na które nie uzyska się odpowiedzi, dopóki dzieło sztuki nie powstanie: „co mogę zrobić?”.

Animacje wideo Judy Rifki są efektem pełnego spontaniczności i zabawy procesu, podczas którego formy powstają z improwizacji, kiedy artystka porusza wydartymi i wyciętymi z papieru kształtami przed kamerą. Jej ręce i reszta ciała jest schowana za czarną kurtyną. Obrazy, które powstają, są nieprzewidywalne i niesamowite. Zostały też wymyślone na potrzeby internetowych portali społecznościowych. W ten sposób nawiązują do dostępności dawnych targowisk, ale w globalnej przestrzeni Internetu. Uliczne przedstawienia podczas dawnych targowisk były dostępne dla wszystkich i wywoływały spontaniczne reakcje u przechodniów. Internetowe portale społecznościowe mają podobny charakter, z ich w małym stopniu uregulowanymi zasadami działania, nieposkromioną różnorodnością i potencjałem bezpośredniego kontaktu i reakcji publiczności.

Dorobek artystyczny Judy Rifki obejmuje ponad 50 prezentacji indywidualnych i niezliczoną ilość wystaw grupowych. Jej prace można zobaczyć w publicznych kolekcjach muzeów i fundacji zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Europie. Pojawiły się na wielu ważnych wystawach, w tym na słynnej Times Square Show w 1980 roku, dwóch biennale Whitney Museum (w latach 1975 i 1983) i podczas Documenta VII w Kassel. Były także eksponowane w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, San Francisco Museum of Modern Art, Carnegie Mellon University, Institute of Contemporary Art w Filadelfii, New Museum of Contemporary Art w Nowym Jorku, The Brooklyn Museum, The Aldrich Contemporary Art Museum w Ridgefield, Moderner Kunst w Wiedniu, Laforet Museum w Tokio, Kansas City Art Institute, The Hudson River Museum w Yonkers, Kunst Rai w Amsterdamie; Mint Museum w Charlotte; Bass Museum of Art w Miami, The Museum of Fine Art w Bostonie, a także w Rhode Island School of Design w Providence. O artystce szeroko pisano m. in. w „Art Forum”, „Art in America”, „Kunst Forum”, „Tema Celeste”, „Flash Art”, „New Yorkerze”, „Elle” i „New York Magazine”.