2024
perfomans, kostium

Tradycją wielu kurortów są postaci w pluszowych kostiumach przechadzające się deptakami – zakopiański biały miś jest wśród nich najlepiej znany. Taka właśnie żywa maskotka zainspirowała Hydrozę i stała się centralnym elementem performansu „Przytul Wodę”. Podczas NARRACJI przebrane za Kroplę Wody członkinie kolektywu wchodzą w interakcje z uczestnikami i uczestniczkami festiwalu.

Kropla Wody nie jest jednak typową, wesołą bohaterką sanatoryjnego krajobrazu, ale figuracją idei hydrowspólnotowości. Kreując postać smutnej Kropelki, artystki zwracają naszą uwagę na to, jak bardzo wody i systemy wodne naszej planety są ranione. Kostium maskotki został uszyty z zebranych wspólnie fragmentów tkanin pochodzących z drugiego obiegu i podkreśla kolektywną odpowiedzialność za zasoby wodne planety.

Performatywny aspekt projektu ujawnia się w możliwości bezpośredniej interakcji ze smutną Kropelką. Każdy może podejść do maskotki, przytulić ją, pocieszyć lub zrobić sobie z nią zdjęcie. Te gesty symbolizować mają troskę o środowisko i zasoby wodne. Inicjując akcję „przytulania wody”, Hydroza wykorzystuje humor i interakcję, aby poruszać kwestie odpowiedzialności za naszą hydrowspólnotowość. Planetarna hydrowspólnotowość nie istnieje poza nami, lecz dosłownie przez nas przepływa.

HYDROZA – kolektyw artystek wizualnych wychodzących od medium fotografii. Kolektyw zawiązał się w 2022 roku jako efekt udziału w Akademii Nikon NOOR w Warszawie. Członkinie kolektywu – Jadwiga Janowska, Jagoda Malanin, Iga Mroziak, Kasia Rysiak, Milena Soporowska i Kasia Ślesińska – pracują na tekstach współczesnych badaczek i teoretyczek feminizmu, przekładając je na praktykę artystyczną. Punktem wyjścia dla pierwszego projektu kolektywu był manifest Astridy Neimains „Hydrofeminizm, czyli stawanie się ciałem wodnym”. Premierowy cykl Hydrozy, „Kto będzie płakał ostatni?”, skupiał się na ambiwalentnej naturze wody jako źródle życia, pamięci, przemocy i opresji.