Karolina Wiktor
Przestrzeń dialogu | instalacja interaktywna, 2018
Przez wiele lat twórczość Karoliny Wiktor skupiała się na działaniach performatywnych, jednak w ostatnich latach artystka w swoich pracach balansuje pomiędzy sztukami wizualnymi, poezją konkretną i neuronauką, stapiając różne elementy tych dziedzin i strategii. I choć technika jej pracy i podejście do niej uległy zasadniczej zmianie, twórczość Wiktor nadal podporządkowana jest jednemu nadrzędnemu celowi i tematowi: komunikacji. Zainteresowanie różnymi jej aspektami obecnie skłania artystkę do analizy języka i reakcji, które słowa wywołują w mózgu. Wiktor bada m.in. pospolite, wulgarne i obraźliwe napisy bazgrane sprejem na murach budynków, przyglądając się naszym reakcjom na używany w nich język. Artystka proponuje wymienić te uliczne hasła na takie, które byłyby pozytywne w wymowie, odnosiły się do dialogu, inspirowały, promowały współpracę i kolektywnie budowane znaczenia.
Na NARRACJE Wiktor przygotowała instalację interaktywną, którą zatytułowała Przestrzeń dialogu. Zadaniem dobranych w pary uczestników festiwalu – tych którzy zdecydują się wziąć udział w działaniu zaproponowanym przez artystkę – będzie ułożenie z elementów specjalnie na tę okazję przygotowanego alfabetu słów „język”, „gest”, „znak” lub „litera”. Wyjątkowy krój liter przygotowanych przez Wiktor dla uczestników akcji jest z pozoru podobny do tzw. alfabetu Strzemińskiego, który artysta po raz pierwszy opublikował w Komunikacie grupy a.r. nr 2 w 1932 roku. Uproszczone geometryczne kształty jego liter były wówczas postrzegane jako bardzo nowoczesne i estetyczne. Pozorność tego podobieństwa wynika z faktu, że dla Strzemińskiego posługująca się pewnego rodzaju skrótem typografia miała charakter estetycznego ćwiczenia, Karolina zaś, redukując swoje litery do prostych kształtów, odwołuje się do swojego doświadczenia afazji – do czasu, gdy litery przez nią pisane były tak niekompletne, że aż trudne do odczytania. Do stworzenia alfabetu artystkę zainspirował również nowofalowy zespół BRAK – jego nazwa nie tylko odnosi się do realiów PRL, ale też brak wpisany ma w znak graficzny złożony z geometrycznych kształtów, które jedynie naśladują nieobecne tu litery.
lokalizacja: lokal przy placu Inwalidów Wojennych
Karolina Wiktor (ur. 1980) – artystka sztuk wizualnych. W latach 2001-2010 razem z Aleksandrą Kubiak tworzyła duet performerski Sędzia Główny, który uchodzi obecnie za legendarne zjawisko w polskiej sztuce. Po ciężkiej chorobie, którą przypłaciła wielomiesięczną afazją Wiktor odeszła od działalności performerskiej. Jej przeżycia związane z chorobą stały się podstawą prowadzonego przez nią bloga Literowanie Obrazu (poezjawizualna.blogspot.com), a także publikacji Wołgą przez Afazję (wyd. Ha!art, 2014 r.). Jej prace z ostatnich lat odnoszą się do poezji konkretnej, nawiązują często do klasyków polskiego modernizmu. Wiktor bada właściwości języka, słowa mówionego oraz pisanego. W 2007 r. została laureatką Nagrody Deutsche Bank w Konkursie Spojrzenia w warszawskiej Zachęcie (razem z Aleksandrą Kubiak). W 2016 roku przyznano jej prestiżową Nagrodę im. Katarzyny Kobro w Muzeum Sztuki w Łodzi. Mieszka i pracuje w Warszawie.
