Ursula Mayer
INTERIORS
wideo (super 16 mm transfer do DVD) / 2006
lokalizacja: ściana budynku dawnej przepompowni, ul. Zdrojowa 5
Największy rozkwit uzdrowiskowej infrastruktury Brzeźno przeżywało na przełomie XIX i XX w. Królowała wtedy architektura drewniana, a coraz bardziej popularny stawał się styl dworkowy, wyposażający nadmorskie wille we wszelkiego rodzaju zdobienia, wieżyczki, tarasy i kryte ganki. Progresywne nurty architektury modernistycznej nie trafiły w Brzeźnie na podatny grunt. W dzielnicy powstał tylko jeden obiekt modernistyczny – jego projektant, Martin Kiessling, choć przez pewien czas piastował nawet funkcję miejskiego architekta, bezskutecznie próbował w Gdańsku przemycać idee modernizmu. Ostatecznie jedyny obiekt wybudowany w tym stylu w Brzeźnie – obecnie pustostan – przez długie lata służył jako przepompownia. Na jego zewnętrznej ścianie prezentowany jest film Ursuli Mayer pt. Interiors (Wnętrza), oryginalnie nakręcony na taśmie 16mm. Jego bohaterkami są dwie kobiety w różnym wieku, które przechadzają się po wnętrzach londyńskiego domu architekta Ernö Goldfingera i jego żony Ursuli. Dom ów w latach 30-tych XX w. był miejscem spotkań inteligencji. Kamera śledzi płynne ruchy kobiet oraz elementy architektury wnętrza: zbieganie ze schodów, dłonie przesuwające się po poręczy, poruszane oddechem firany, zmysłowe muskanie dzieł sztuki wypełniających wnętrze willi. Jednym z tych dzieł jest makieta rzeźby wykonanej przez pionierkę brytyjskiej awangardy lat 30-tych i 40-tych, Barbarę Hepworth. Jest to ruchoma rzeźba obracająca się wokół własnej osi. Jej forma i tytuł, Theme on Electronics (Orpheus), miały symbolizować harmonię nowoczesnej technologii i kompozycji muzycznej. Filmową rzeczywistość osadzono w bezczasie, między latami 30-tymi, 60-tymi a współczesnością: raz ukazywana jest ona w barwach technikoloru, kiedy indziej w czarno-białym wspomnieniu. Powtarzającym się motywem filmu jest rzeźba Hepworth, wirujący obiekt, na którym kobiety wymownie zatrzymują wzrok. To metaforyczny moment ich spotkania – metaforycznny, ponieważ w istocie bohaterki opowieści nieustannie się mijają w labiryncie pięter i pokoi. Film Ursuli Mayer stanowi swego rodzaju ilustrację pracy pamięci i wyobraźni, gdzie wspomnienia przeplatają się z percypowanym obrazem.
Ursula Mayer (ur. 1970)
– artystka multimedialna, autorka filmów, prac wideo, rzeźbiarka. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (1996) oraz Goldsmiths College w Londynie (2005). Laureatka prestiżowej Nagrody im. Dereka Jarmana (2014), honorującej wybitnych autorów filmów eksperymentalnych. Jej prace pokazywane były w najważniejszych ośrodkach sztuki na świecie. W poetyckich filmach Mayer przeplatają się elementy mitów, biopolityki oraz semiotyki kina, tworząc wizję ontologii czasów postczłowieka. Artystka pochodzi z Austrii, obecnie mieszka i pracuje w Londynie i Wiedniu.