Maciej Chodziński + Krzysztof Topolski aka ARSZYN


Selbstassemblierung / Samoorganizacja

wideo, dźwięk, obiekty, instalacja site-specific, 2014

 Jeśli raj jest stanem ostatecznej, idealnej symetrii, to historia ‘wielkiego wybuchu’ jest historią raju utraconego (…). Rezultat to zróżnicowany wszechświat złamanej symetrii, która nas teraz otacza.

John Barrow & Joseph Silk, The Left Hand of Creation

Tuż po Wielkim Wybuchu Wszechświat był bezkształtny, pozbawiony formy i zawartości. Ten błogi stan symetrii został jednak szybko zakłócony. Ciemny, prosty, nieznający cierpienia Wszechświat zaczął stygnąć i nabierać kształtów. Symetria i stan równowagi zostały zaburzone, rozpoczął się bezlitosny marsz materii i energii ku cięższym pierwiastkom. Niejednorodności w gęstości gazów niczym zarodki krystalizacji o kosmicznej skali stały się ogniskami grawitacyjnymi, które zaczęły przyciągać otaczający je materiał. Powstały gwiazdy wypluwające ze swych jąder ciężkie pierwiastki umożliwiające uformowanie się układów planetarnych. Z biegiem czasu ich materiał ostygł, zakrzepł do formy kryształów i cząsteczek o rosnącej złożoności. W ten sposób powstała gleba do zasiania życia, według niektórych będącego naturalnym stanem docelowym cykli samoorganizujących się reakcji chemicznych.
To nie Zły Demiurg, jakby się wydawało, jest odpowiedzialny za stworzenie świata w formie takiej, jaką znamy, ale proces zwany samoorganizacją. To z jej winy złożoność i struktura mogły wyłonić się z pierwotnej bezkształtności. Tak różnorodne zjawiska jak turbulencje cieczy, rozrost ciał krystalicznych i sieci neuronowych wynikają ze skłonności układów fizycznych do samorzutnego tworzenia nowych stanów złożoności.
Podczas tegorocznych Narracji w historycznym Audytorium Chemicznym Politechniki Gdańskiej emitowany będzie film będący próbą audiowizualnego opisu samoorganizacji – tej nieznającej umiaru kreatywności natury prowadzącej do powicia nadmiernie skomplikowanych struktur, w tym także świadomych istot, które potrafią obserwować i oceniać Wszechświat.

Maciej Chodziński (ur. 1981) – mieszka i pracuje w Warszawie.
Maciej Chodziński zajmuje się malarstwem, grafiką, tworzeniem wideo, obiektów i instalacji. Pomysłodawca i współtwórca niezależnego magazynu artystycznego „Krecha”. Autor projektów Powinni się nie urodzić czy Robót ziemnych, które realizuje wraz z Maćkiem Salamonem.
Absolwent Wydziału Grafiki gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych (2008) oraz Wydziału Filozofii na Uniwersytecie Gdańskim (2005). Wraz z grupą Krecha dwukrotny laureat nagrody Gazety Wyborczej Sztorm Roku (2008, 2009), nominowany do malarskiej nagrody Gepperta (2009). Dwukrotnie nominowany także do Nagrody Miasta Gdańska dla Młodych Twórców (2008, 2009).
Jego prace można zobaczyć na licznych wystawach w kraju i za granicą.

Krzysztof Topolski aka ARSZYN (ur. 1973) – mieszka i pracuje w Gdańsku.
Elektroakustyczny improwizator, autor soundartowych projektów, perkusista, kurator. W jego pracy kluczowe pojęcia to noise i soundscape. Interesują go poszukiwania w sferze perkusji oraz live electronic, muzyka improwizowana i elektroakustyczna; komponuje przy użyciu komputera, tworzy instalacje dźwiękowe oraz realizuje nagrania terenowe. Organizuje prezentacje i wykłady poświęcone muzyce współczesnej, akustycznej ekologii i sztuce dźwięku, prowadzi warsztaty. Jest kuratorem festiwalu Soundplay oraz cyklu warsztatów Dźwiękowiska w CSW Łaźnia w Gdańsku. Publikował swoją muzykę w takich wytwórniach, jak: Sangoplasmo, Post_Post, Nefryt, Monotype, Audiotong, Sqrt, Lado Abc, Plg, Konkretourist, Bółt.
W latach 2012–2013 zrealizował projekty Muzeum Dźwięków w Muzeum Narodowym w Krakowie, Arszyn Emigrant w Muzeum Emigracji w Gdyni, Perspektiven/Perspektywy reinterpretacje i hommage dla Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia i Studia WDR für Elektronische Musik w Kolonii, Dortmundzie i Düsseldorfie w Niemczech.