Dorota Walentynowicz

instalacje site-specific, 2014

Podczas dwóch wieczorów NARRACJI w przestrzeni byłego sklepu przy ul. Do Studzienki 8 zostaną zaprezentowane dwie instalacje, które – każda w odmienny sposób – pokazują sprzężenie (feedback) miedzy sferą dźwięku i sferą obrazu.
Archetyp mędrca reprezentowany jest w tym projekcie przez aspekt techniczny. Mędrzec to współczesny typ artysty, który konstruuje własne narzędzia pracy, nie bazuje na technologii danej (zastanej), lecz na potrzeby ekspresji artystycznej stwarza swój aparatus. Biorący udział w projekcie artyści w niekonwencjonalny sposób łączą ze sobą różne media audiowizualne: Dorota Walentynowicz wykorzystuje proste urządzenie optyczne, jakim jest camera obscura, sprzężone z ruchomym lustrem, Gerard Lebik zaś sięga po technologię magnetyczną (VHS). Obie prace powstały na bazie procesów analogowych: napięć elektrycznych i fizycznego ruchu fal świetlnych i dźwiękowych.
Duch natomiast to niewidzialna nić sprzężenia, która przecina poszczególne elementy zaangażowane w produkcji projektów – niewidzialna fala elektromagnetyczna, która materializuje się w kolejnych etapach instalacji.
Lokalizacja, w której umiejscowione zostały prace, nie jest przypadkowa. Miejsce to – kamienica, która za chwilę ulegnie wyburzeniu – zdematerializuje się na rzecz nowej, szerokopasmowej ulicy. Obecność działania właśnie tu ma podkreślić fakt, że zarówno artystom, jak i autorom tegorocznych Narracji nie jest obojętny los tak pięknej architektury i razi ich bezrefleksyjność podobnych działań miejskich.
Spotkajmy się w tym miejscu ostatni raz i nacieszmy duchem dzielnicy, która znika na naszych oczach.

Dorota Walentynowicz: Drżenie
instalacja site-specific, 2014

Instalacja Drżenie odnosi się do koncepcji kamery sinusoidalnej – jest to metafora zaczerpnięta z wykładu niemieckiego teoretyka mediów Friedricha Kittlera*. Walentynowicz w swej instalacji materializuje ową koncepcję w formie instalacji dźwiękowej zintegrowanej z aparatem otworkowym.
Głośnik jest zwrócony membraną do wewnątrz kamery otworkowej. Wzmacniana niskotonowa fala dźwiękowa jest doprowadzona do głośnika; negatyw zostaje umieszczony na przedłużeniu membrany, która wibruje podczas ekspozycji. W ten sposób negatyw zyskuje materialną objętość . Częstotliwość dźwięku (poniżej granicy słyszalności, ok. 12 Hz), jest bezpośrednio skorelowana z częstotliwością migawki filmowej wbudowanej do wnętrza kamery.
Instalacja ta odnosi się również do teorii Richarda Feynmana, dotyczącej kontinuum czasoprzestrzennego, tj. pojęcia czasu jako czwartego wymiaru przestrzeni, który także może być przemierzany w dwóch kierunkach. Podczas długiej ekspozycji światło maluje przestrzeń na wibrującym negatywie – tworzy się „architektura jako zamrożona muzyka“ (cyt: J. W. Goethe).

Zrealizowano w ramach stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP.

* „Und der Sinus wird weiterschwingen / Über Musik und Mathematik“ Kunsthochschule für Medien , Kolonia 2011

Dorota Walentynowicz (ur. 1977) – mieszka i pracuje w Gdańsku oraz Poznaniu.
W swojej pracy artystycznej posługuje się fotografią, którą łączy z innymi mediami: dźwiękiem, performance, wideo, instalacją. Angażuje się w konstruowanie parametrów myślenia o fotografii, problematyzując medium w kontekście relacji podmiot-przedmiot. Interesują ją procesy rejestrowania / powielania obrazu oraz ich wpływ na sposoby widzenia (industrializacja i mechanizacja percepcji). Co charakterystyczne dla twórczości Walentynowicz, to stały proces dialektycznego sprzężenia między teorią i praktyką.
Dorota Walentynowicz jest absolwentką Uniwersytetu Gdańskiego (2001), Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (2005) i Królewskiej Akademii Sztuk w Hadze (2007). Laureatka Stypendium Kunsthalle Krems (2013), Stypendium Museums Quartier w Wiedniu (2010), Stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP (2014 i 2010), Huygens Scholarship Netherlands (2006).
Instalacje i fotografie Doroty Walentynowicz prezentowane były m.in. na Biennale Wro we Wrocławiu, na Festiwalu Transmediale w Berlinie, w V2_Institute w Rotterdamie, Kunstlerhaus w Wiedniu, Austriackim Forum Kultury w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia (Gdańsk), Museum Fotografii (Amsterdam), Galerii Miejskiej Arsenal (Poznań), w Fundacji Stroom (Haga), Galerii Bunkier Sztuki (Kraków), Gdańskiej Galerii Miejskiej (Gdańsk), Państwowej Galerii Sztuki (Sopot), Galerii Camp (Ateny), Galerii Lisy Ruyter (Wiedeń), Kunstverein (Salzburg).