Rachael Rakena [Nowa Zelandia]
„Kaore te aroha… (Endless is the love…)” („Miłość jest wieczna”) | video
lokalizacja: ul. Angielska Grobla 7a, ściana budynku
Bezruch, który dobrze oddaje stwierdzenie „nic takiego się nie dzieje”, jest wszechobecny w pracy Rachel Rakeny, w której zanurzony w ciemności potężny Polinezyjczyk z namaszczeniem, a jednocześnie łapczywie pochłania talerz pełen rybich głów. Dla Maorysów (rdzennych mieszkańców Nowej Zelandii) ta ciemność jest sugestywnym odwołaniem do ich prapoczątków i świata półbogów. Z jednej strony Te Po – Wielka Noc – jest nieskończonym okresem panowania bogów, zanim pojawiło się światło i człowiek, z drugiej strony to także ciemne głębie oceanu, gdzie zasiada Bóg Morza, Tangaroa, dawca owoców morza (kai moana), tak jak w wideo Rakeny przy czarnym stole z lustrzaną powierzchnią zasiada spokojnie mężczyzna. W tej pracy jest pełna miłości i refleksji głębia, kojarząca się zarówno z aktem modlitwy, jak i kopulacji, ale również coś posępnego i niepokojącego. Filmowana z czułością scena przywołuje również uczucia zachwytu i oczarowania, które pojawiają się u nas podczas obecności na targowiskach, kiedy spotykamy dziwne i nowe smaki, zapachy, dźwięki i języki.
Podczas festiwalu Narracje „Kaore te aroha (Wieczna jest miłość)” zostanie po raz pierwszy pokazana w swoim oryginalnym, pionowym, portretowym formacie. Do tej pory praca była dostosowywana do poziomego układu, charakterystycznego dla przedstawiania krajobrazów. Kurator i artystka uznali, że oryginalny format pracy będzie lepiej wpisywał się w pionowe formy architektoniczne budynków mieszkalnych przy Angielskiej Grobli. Wideo Rakeny z nagim mężczyzną jedzącym kai moana przy czarnym stole przedstawia w wersji z Antypodów ducha przeszłości Gdańska – wiodącego portu morskiego i centrum handlu między wschodnią i zachodnią Europą.
Rachael Rakena urodziła się w Wellington w 1969 roku, a obecnie mieszka i pracuje w Palmerston North w Nowej Zelandii. Wykłada na Massey University, gdzie prowadzi zajęcia w ramach programu „Maoryskie sztuki wizualne”. Najważniejsze wystawy, w których artystka brała udział to: Biennale w Sydney w 2006 roku; Biennale w Wenecji w 2007 roku oraz Biennale w Busan w 2008 roku.
W swoich eterycznych a zarazem politycznych pracach Rakena łączy media cyfrowe i wideo, by przekazać współczesne doświadczenie Maorysów w wielowarstwowych instalacjach, wideo i cyfrowych martwych naturach. Artystka często angażuje się także w projekty grupowe. Ważnym motywem w pracach Rakeny jest woda, którą traktuje jako przestrzeń rdzennie należną Maorysom i ludom Pacyfiku. Żywioł ten funkcjonuje u niej również metaforycznie, stanowiąc rodzaj wód płodowych chroniących kulturę.
