Natalia Osuch, Dominik Rudasz [Polska]

Bar-do

lokalizacja: betonowe zbiorniki, stocznia

Interaktywna instalacja audiowizualna wyświetlana na trzech basenach ukrytych na opuszczonych terenach Stoczni Gdańskiej.

BAR-DO to pojęcie buddyjskie z języka tybetańskiego oznaczające stan pośredni, stan zawieszenia pomiędzy kolejnymi formami istnienia. Szczegółowo znaczenie terminu BAR-DO opisane jest w Tybetańskiej Księdze Umarłych. Jest to stan pośredni pomiędzy śmiercią a powtórnymi narodzinami. W stanie tym duch doświadcza halucynacji i iluzji. Duchom świadomym i dobrze przygotowanym sytuacja ta daje możliwość wyzwolenia. Dla innych jest to miejsce pułapek, gdzie podążając za własnymi halucynacjami, mogą odrodzić się w niższym wcieleniu.

Pojęcie BAR-DO idealnie opisuje obecną sytuacja Stoczni: zawieszenie między śmiercią a powtórną inkarnacją. Stan pośredni między potężnym, prężnie działającym niegdyś zakładem pracy, obecnie zrestrukturyzowanym i częściowo zlikwidowanym, a mającą powstać w tym miejscu nową dzielnicą – Młodym Miastem. Opisuje też sytuację ruchu Solidarności pomiędzy historycznym, realnym ruchem społecznym, a dzisiejszą formą istnienia sprowadzoną do muzealnej formy obrazu.

Projekcja wyświetlana w basenach przedstawiać będzie oniryczne, amorficzne duchy krążące i dryfujące w odmętach pierwotnego praoceanu. Duchy będą miały formę nie do końca określoną, abstrakcyjną, szukającą przyszłego wcielenia. Woda oznacza tu materię pierwotną, potencjalność, kreację, transgresję, a także oczyszczenie, łącząc się jednocześnie w nierozerwalny sposób ze Stocznią i budową statków. Wideo nawiązuje do obecnej sytuacji Stoczni, jej zawieszenia między rzeczywistościami, historią i nie do końca zdefiniowaną przyszłością.

W instalacji znajdą się fragmenty tworzące wizualny charakter stoczni, jej procesów, aktywności, a także ludzi tworzących to miejsce. Fragmenty planów budowy statków, robotników wykonujących swoją pracę, elementy kadłubów, maszyn, żurawi portowych i zrujnowanych fragmentów stoczni zostaną połączone we wspólnej zjawiskowo-onirycznej formie mandali-maszyny. Będzie to próba uchwycenia dynamiki zmian związanych z sytuacją Stoczni Gdańskiej oraz innych wielkich zakładów produkcyjnych, a także miast poprzemysłowych.

Instalacja zawierać będzie również fragmenty ducha przyszłości nadchodzącego wraz z działaniami firm deweloperskich mających w przyszłości kształtować to miejsce, a już dziś tworzących fantasmagoryczną wizję utopijnych – idealistycznych osiedli mieszkalnych.

Instalacja ukazywać będzie mechanizm przejścia, zawieszenia [ BAR-DO ] związanego ze zmianą sposobu życia i wartości ludzi związanych z tym miejscem i tworzących jego ducha. Ten aspekt dotyczyć będzie robotników, zmierzchu pewnego typu kolektywnej, wspólnotowej formy świadomości kształtującej etos pracy, a także możliwości tworzenia związków zawodowych, organizowania strajków i kształtowania rzeczywistości. Nabiera to dodatkowego znaczenia w momencie obecnego kryzysu i kolejnych upadków więzi społecznych. Instalacja zawierać będzie również nawiązania do form estetycznych wykorzystywanych przez artystów związanych z rewolucyjnym ruchem konstruktywistów.

W miejscu projekcji znajdować się będzie specjalnie skonstruowany instrument, inspirowany tybetańskimi narzędziami modlitewnymi. Instrument wykonany będzie ze złomu znalezionego na terenie Stoczni Gdańskiej. Widz grając na instrumencie będzie miał wpływ na kształt obrazu wideo, przywołując duchy przeszłości i odkrywając kolejne zasłony iluzji.

Twórcą muzyki do instalacji BAR-DO jest Dat Rayon. Dat Rayon to gdański twórca muzyki elektronicznej i eksperymentalnej. Zadebiutował w 2012 roku płytą Station Wagon inspirowaną amerykańskim designem samochodowym lat 60-tych i 70-tych XX wieku.

Natalia Osuch
Autorka wizualizacji do spektakli teatralnych. Zajmuje się fotografią, grafiką, tworzeniem ilustracji i wideo, jest także instruktorką jogi i technik oddechowych. Absolwentka Institut d’Arts Visuels w Orleanie i szkoły malarstwa tybetańskiego Thanka w Nepalu. W swoich pracach wideo koncentruje się wokół płynnych stanów skupienia, zgłębiając ukryte pod powierzchnia wody zjawiska. Bada procesy nieustającego ruchu struktur ciekłych w skali mikro i makro wykorzystując paranaukowe eksperymenty zarejestrowane w domowym laboratorium.

Dominik Rudasz
Absolwent filozofii i historii sztuki, obecnie doktorant kulturoznawstwa. Teoretycznie i praktycznie zajmujący się subvertisingiem, aktywizmem kontrkulturowym i sztuką zaangażowaną społecznie. Często w swoich działaniach posługuje się technikami recyclingu i upcyclingu, rozumianymi zarówno w kontekście ekologii, jak również rozszerzonymi na pole działań społecznych i edukacji. W przeszłości współtwórca i uczestnik pracowni wolnych mediów OBIN.ORG, mieszczącej się na terenie Stoczni Gdańskiej. W chwili obecnej rezydent projektu DOM-Dolne Otwarte Miasto w Gdańsku.